Liczba ludności: 608
Powierzchnia: 632 ha
Sołtys: Krzysztof Wiktorski
Rada Sołecka: Biernacki Kazimierz, Jerzyk Maria, Kobak Michał, Lechwar Ewa, Myśliwiec Karol

Historia: Na­zwa miejscowości związana jest ze skupiskami gliniastej gleby.

Początki tej miejscowości sięgają prawdopodobnie XII wieku, ale pierwsza pisana wzmianka pojawiła się w 1403 roku i mówiła o tym, że osada należała do wsi królewskich.

Za czasów ostatnich dziedziców w Gliniku Polskim było 5 kmieci: Jakub Budnik, Andrzej Łopatkiewicz, Paweł Bonar, Antoni Garbacik i Jan Sajdak.

Pałac dziedziców stał w miejscu, gdzie obecnie wybudo­wano kapliczkę, na parceli Wiśniowskiego.

Największym wydarzeniem po pierwszej wojnie świato­wej było przeniesienie Glinika Polskiego z parafii Łężyny do parafii Tarnowiec. Odbyło się to 20 lutego 1921 roku, gdy proboszczem parafii Tarnowiec był ks. Jan Warzecha.

Miejscowości tej nie ominęła epidemia cholery. Zbierała ona tak okropne żniwa, że utworzono w Gliniku Polskim aż trzy cmentarze choleryczne. Starsi ludzie wspominali, że nawet woda w studniach była zatruta, przeżyli ci, którzy pobie­rali wodę z Czarnego Potoka.

Po II wojnie światowej przysiółek Pustki w Gliniku Pol­skim był miejscem poszukiwania na tym terenie złóż gazu i ropy naftowej. W latach 1952-1956 wybudowany został tutaj szyb. Dokonano odwiertu sięgającego 2000 m.

Od 1955 do 1960 r. Glinik Polski był siedzibą Gromadz­kiej Rady Narodowej, do której należały Glinik Polski i Glinik Nowy. Ważnym wydarzeniem dla obydwu wiosek było wybudo­wanie w Gliniku Polskim mostu na Czarnym Potoku w 1958 r.

W roku 1956 przystąpiono do elekrtyfikacji wsi. Prace elek­tryfikacyjne trwały do 1959 r. Natomiast w 1982 r. do poszcze­gólnych zagród w Gliniku Polskim doprowadzony został gaz.

W latach 1980-1982 wzniesiono Dom Ludowy, a w 1991 r. został wybrany Komitet Budowy Szkoły. W 1993 r. przystą­piono do budowy nowej szkoły na parceli szkolnej obok starej szkoły.

O Gliniku Polskim w Opisie powiatu jasielskiego czyta­my:

( ...) Glinik Polski oddalony o 10 kl. Od Dębowca, grani­czy od wschodu z Wrocanką i Piotrówką, od zachodu z Glinikiem niemieckim, od południa z Łajscami i Łubnem, od północy z Umieszczem. Nazwa wsi pochodzi od gleby gliniastej. Rzeczułka przepływająca przez wieś nie posiada żadnej nazwy, chociaż jest dosyć duża, a podczas ulewy występuje z ko­ryta, robi wielkie spustoszenia, zalewa nawet domy, bliżej niej będące. Na granicy między Glinikiem polskim a niemieckim jest pasmo gór zwane Siciny a skrajna góra nazywa się Ma­giel; góry od południa nazywają się Łaziska; jedno wzniesie­nie nazywają Mierkówki. Gleba jest tutaj przeważnie białka, gdzieniegdzie glina. Najwięcej uprawiają żyta, pszenicy, ziem­niaków, owsa, jęczmienia, bobu, koniczu, kapusty i buraków, mniej konopi i marchwi(...)

Wieś składa się z kilku części. Właściwa jest Glinik, z po­łudnia przypierają do niej tak zwane Cechówki, na zachód Podlas, a na wschód Pustki. Łąki we wsi nazywają się: Dzielnice, Łęg, Pola, Kopaniny i Siciny, Grabie, Pociask, Skrzypce, Wiatrówka, Góry. Najwięcej familijnych nazwisk jest: Łopatkiewicz, Garbacik, Sajdak.